Prawo oktaw tłumaczy wiele niezrozumiałych zjawisk w naszym życiu, w życiu społeczeństw, rozwoju religii, ideologii.

Fizyka i inne nauki dowodzą, że świat składa się z wibracji. Pradawne poznanie, którego niektóre tajniki odkrywa Gurdżijew poprzez publikację swojego ucznia Uspieńskiego „Fragmenty nieznanego nauczania”, mówi o zasadzie braku ciągłości wibracji. Wibracje nie rozwijają się równomiernie, ale z określonymi przyspieszeniami i opóźnieniami. Badając wzrost wibracji do jej podwojenia, fizyka wyróżniła siedem faz w tym wzroście, różniących się od siebie pomimo jednostajnego charakteru impulsu pierwotnego. Podwojenie wibracji to OKTAWA podzielona na siedem nierównych części. Wie to każdy, kto zajmował się muzyką. Prawo to znalazło bowiem wiele zastosowań praktycznych, a jednym z nich jest gama muzyczna, której wyjaśnienia pochodzenia próżno byłoby szukać w historii pisanej. Ot- wzór kosmicznego prawa zastosowany w muzyce

Tym samym prawom, co wibracje dźwiękowe podlegają też wibracje świetlne, cieplne, chemiczne, magnetyczne i inne. Gdy częstotliwość drgań wzrasta mówimy o oktawie rosnącej. 1′000 wibracji na sekundę to nuta Do, 2′000 wibracji to znów nuta Do, ale o oktawę wyżej. W tej przestrzeni częstotliwość wzrasta nierównomiernie, na co wskazują stopnie, różnice w nutach, interwały 9/8, 10/9, 16/15. Kto uczył się nut, wie o czym mówię. Popularnie przyjęło się nazywać interwałami dwie najkrótsze odległości pomiędzy poziomem wibracji: Mi-Fa oraz Si-Do.

Do –9/8- Re –10/9- Mi –16/15- Fa – 9/8 – Sol –10/9- La –9/8- Si –16/15- Do

Interwały są przyczyną opóźnień w rozwoju wibracji. Co się wtedy dzieje? Oktawa zmienia swój kierunek, następują „odchylenia”, aż linia oktaw może w końcu zatoczyć koło.

Do — Re — Mi

——————-Fa

—————–————— Sol

————————————— La

———————————————– Si

.

.

————————————————- Do

To wyjaśnienie dlaczego w przyrodzie nie ma linii prostych i to niezależnie czy rozpatrujemy bieg światła, czy zdarzeń. Prawo oktaw wyjaśnia wiele niezrozumiałych zjawisk, zasada odchylenia sił sprawia, że nic nie pozostaje na tym samym miejscu, wszystko się porusza, dokądś zmierza. W rozwoju, zarówno we wzroście , jak i w opadaniu, cały czas zachodzą fluktuacje.

Jak wahadło- wszystko faluje: nastroje, myśli, uczucia, energia i determinacja. Jedynie w oktawach kosmicznego porządku wibracje rozwijają się w nieprzerwany i uporządkowany sposób, biegnąc w tym samym kierunku, co na początku. Zdarza się to i w życiu, przyrodzie, ludzkim działaniu. Opiera się jednak na tym, co wydaje się być „PRZYPADKIEM”. Przypadek czyli dodatkowy wstrząs, który wypełni interwały, odpowiedni w sile i charakterze, może spowodować, że osiągniemy cel taki, jaki sobie zamierzyliśmy. Trzymając się dalej języka fizyki, zdarza się to wówczas, gdy rozwój naszej oktawy zbiega się lub krzyżuje z inną oktawą. „Dodatkowe wstrząsy” mogą zdarzyć się „przypadkowo”, pozwalają siłom na dotarcie do wytyczonego celu. Liczenie na przypadek jest jednak niepewnym sposobem realizacji swoich planów. Kontrola nad zdarzeniami i rzeczami zaczyna się jednak od kontroli nad nami samymi.

Przypatrzmy się jak działa prawo oktaw w codziennym życiu. Rozpoczynamy jakieś działanie, niech to będzie mój zamiar sprzed dwóch tygodni napisania tego tekstu. Wstaję rano pełna zapału, w głowie same układają mi się myśli w słowa, słowa w zdania. Zamysł zaczynam realizować łatwo. Wstałam, ubrałam się szybko, bo celem był czas na pisanie, wszystko mi sprzyjało, mówią o „szczęściu nowicjusza”, jeszcze tylko wyjdę z psem na spacer (pierwszy interwał), wracam i siadam do pisania, idzie mi nieźle, ale już spieszę się, odczuwam presję czasu, nie jest to ten pierwszy spontaniczny entuzjazm. I rzeczywiście, dom się budzi i domaga mojej aktywności w zupełnie innym kierunku (drugi interwał). Nie jestem w stanie pisać dalej i poddaję się odchodząc od komputera. Jak wygląda realizacja mojego celu? Po pierwszym interwale pojawiło się niezadowolenie z siebie i uczucie presji, powinności zamiast pierwotnego uczucia radości i łatwości zadania. Po drugim interwale realizacja mojego celu odsunęła się na bardzo długi czas, pozostało uczucie niepełności, niedokończenia i zobowiązania do wywiązania się, czyli przymusu. Nie wspomnę już o tym, że napisałam tylko niewielką część tego co zamierzałam napisać.

To obraz oktawy rosnącej. Na początku wszystko idzie dobrze przez dłuższy czas, jak w gamie muzycznej rosnącej. Pierwszy interwał jest słaby, łatwo go wypełnić dodatkową energię, (jeśli zna się prawo oktaw i zauważy się , że czas interwału właśnie nadszedł) jeśli zachowa się wystarczającą uważność. Potem znów spokojna realizacja, aż przychodzi drugi interwał, gdy jesteśmy już o krok od pełnego celu. I to jest silny interwał. Wypełnienie go brakującą energią wymaga już nie lata wysiłku (mięśni, emocji, czy intelektu albo „przypadku”). W tym momencie zazwyczaj rodzi się nowy cel, zmieniamy zajęcie, pracę, partnera, metodę rozwoju, … Cel, który też będzie podlegał prawu oktaw, i który też nie będzie osiągnięty w swojej pierwotnej wersji.

Możliwość rozważań sięga dużo dalej. Można rozpatrywać zjawiska oktaw malejących, gdzie najsilniejszy interwał „zdarza się” zaraz na początku realizacji zadania. Po pokonaniu go dużo łatwiej dojść do celu. Powstaje jednak mnóstwo pytań związanych ze świadomością. Jak rozpoznać z jaką oktawą mamy do czynienia, jak wyczuć zbliżający się moment zagrożenia dla realizacji naszego celu, jak wzbudzić oktawę równoległą, która pomoże wypełnić interwały, jak …

Wszystkie te pytania mają jeden podstawowy mianownik – świadomość. Czy inaczej mówiąc – uważność. I znów stajemy na początku drogi.

Powtórzę więc za Gurdźijewem: „ Kontrola nad rzeczami zaczyna się od kontroli nad nami samymi”.